بیشتر ما انسان ها قدر نشناسیم حتی اون کسی که فکر می کنه خیلی قدر کارهای دیگران رو می دونه ممکنه نزد خدا ناسپاس ترین افراد باشه
اصلاً بذارین یه جور دیگه بگم :
اگه عالم محضر خداست چرا این همه گناه ،اگه خدا کارهای مارو می بینه چرا این همه نا فرمانی، اگه خدا رزاقه چرا این همه حرص، رشوه ودزدی،اگه خدامارو آفریده چرا این همه حسادت و تهمت به دیگران ،اگه خدا قدیره چرا این همه ترس از غیر خدا ،اگه خدا وکیله چرا این همه ناامیدی ، اگه ستار العیوب و برای بندگانش ارزش قائله چرا این همه غیبت ،اگه خدا بهترینه چرا این همه خود پسندی و خیلی چیزهایی از این قبیل که اگه خودمون فکر کنیم بهش می رسیم . اگه ما انسان ها خدا را در همه جای زندگیمون در نظر بگیریم باید امیدوار باشیم که خیلی از گناهانمون کم می شه مگه ما چقدر عمر می کنیم که همشو در نافرمانی خدا بگذرونیم تازه اگه سعی کنیم که گناه نکنیم باز کلی لغزشهای مختلف داریم که برای همه عمرمون زیاده!
اگه واقعاً فکر کنیم به این نتیجه می رسیم که دل ما ارزش چیز دیگری جز خدا رو نداره ولی ما آدما با اینکه خدایی مهربون داریم باز دلهامونو خونه حودخواهی ها وخود پسندی هامون می کنیم. مگر نه اینکه امام صادق (ع) فرمودند قلب انسان حرم الهی است پس غیر خدا را در آن راه ندهید.
پس ما شیعیان که بهتره بگم محبانی که دوست داریم شیعه باشیم باید سعی کنیم که واقعاً پیرو آن عزیزان باشیم تا به سعادت دنیا و آخرت برسیم و اینکه بتونیم خدارو مهمون دل هامون کنیم واین زمانی حاصل می شه که بفهمیم جز خدارو نداریم وفقط خداست که همه چیز ماست نه اینکه در مواقع سختی ها احتیاجاتمون یاد خدا بیفتیم و زمان آسایش وراحتی دنبال خواسته های نفسانی خودمون باشیم.